چگونه از دعوای سگ ها جلوگیری کنیم؟ نحوه جدا کردن آنها

علت دعوا سگ ها چیست؟ دلایل دعوای بین سگ ها

علت دعوای سگ ها با یکدیگر می تواند به دلایل متعددی بازگردد که شامل جنبه های رفتاری، محیطی و روانشناختی است. درک این دلایل می تواند به صاحبان کمک کند تا از وقوع درگیری ها جلوگیری کنند. در ادامه برخی از مهم ترین علت های دعوای سگ ها با یکدیگر را بررسی می کنیم:

قلمروطلبی

سگ ها به طور غریزی حیوانات قلمروطلب هستند و از فضای شخصی یا قلمروی خود دفاع می کنند. اگر سگی حس کند که یک سگ دیگر وارد قلمرو او شده یا منابعی مانند غذا، آب، اسباب بازی یا حتی توجه صاحبش در خطر است، ممکن است واکنش تهاجمی نشان دهد.

سوءتفاهم در زبان بدن

سگ ها برای برقراری ارتباط با یکدیگر بیشتر از زبان بدن استفاده می کنند. گاهی اوقات، یک حرکت نادرست یا علامتی که از سوی یک سگ به اشتباه تفسیر شود، می تواند منجر به تحریک و شروع دعوا شود. برای مثال، برخی از سگ ها ممکن است از نگاه مستقیم یا نحوه قرار گرفتن دم دیگری به عنوان تهدید برداشت کنند.

رقابت بر سر منابع

یکی از رایج ترین دلایل دعوا بین سگ ها رقابت بر سر منابعی مانند غذا، اسباب بازی، جای خواب یا حتی توجه صاحب است. برخی سگ ها نمی خواهند دیگر سگ ها به این منابع نزدیک شوند و در نتیجه به سرعت وارد دعوا می شوند.

ترس یا ناامنی

برخی سگ ها به دلیل تجربیات گذشته یا ویژگی های ذاتی خود، در مواجهه با دیگر سگ ها احساس ناامنی می کنند. این احساس ناامنی ممکن است باعث شود که به جای فرار، رفتار تهاجمی از خود نشان دهند تا بتوانند از خود دفاع کنند.

غریزه شکار

برخی سگ ها، به خصوص آن هایی که نژادهای شکارچی هستند، ممکن است رفتارهای تهاجمی را به عنوان بخشی از غریزه شکار بروز دهند. اگر یک سگ کوچک تر یا ضعیف تر در مقابل آن ها قرار بگیرد، این غریزه می تواند فعال شود و باعث درگیری شود.

عدم اجتماعی شدن مناسب

سگ هایی که در دوره های حساس اجتماعی شدن (مانند تولگی) به درستی با دیگر سگ ها آشنا نشده اند، ممکن است در تعامل با سگ های دیگر احساس سردرگمی یا تهدید کنند. این عدم آشنایی با قوانین اجتماعی سگ ها می تواند به دعواهای ناگهانی منجر شود.

بازی که از کنترل خارج می شود

برخی از سگ ها هنگام بازی به دلیل هیجان بیش از حد کنترل خود را از دست می دهند. بازی که ابتدا دوستانه و شاد به نظر می رسد، ممکن است به سرعت تبدیل به درگیری شود، به خصوص اگر یک سگ به اشتباه فکر کند که دیگری می خواهد به او آسیب برساند.

نژاد یا تفاوت های ژنتیکی

برخی نژادها به طور طبیعی تمایل بیشتری به رفتارهای تهاجمی دارند یا ممکن است به دلیل تفاوت های ژنتیکی، به صورت تهاجمی تر با سگ های دیگر رفتار کنند. برای مثال، نژادهایی که برای دفاع یا نگهبانی پرورش داده شده اند، بیشتر به دفاع از قلمرو خود علاقه نشان می دهند.

تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی، به خصوص در سگ هایی که عقیم نشده اند، می تواند منجر به بروز رفتارهای تهاجمی شود. نرهایی که عقیم نشده اند ممکن است بر سر جفت یا قلمرو با سگ های دیگر درگیر شوند.

استرس و تحریکات محیطی

گاهی اوقات، عوامل محیطی مانند صداهای بلند، حضور افراد ناآشنا یا تغییرات ناگهانی در محیط می تواند سگ ها را دچار استرس کند. این استرس می تواند به رفتارهای تهاجمی و درگیری با دیگر سگ ها منجر شود.

عدم خستگی یا تحریک کافی

سگ هایی که انرژی زیادی دارند اما به اندازه کافی فعالیت های فیزیکی و ذهنی ندارند، ممکن است انرژی مازاد خود را از طریق رفتارهای تهاجمی تخلیه کنند. اگر دو سگ خسته نشده و تحریک نشده در کنار یکدیگر باشند، احتمال دعوا افزایش می یابد.

دعوای سگ ها با یکدیگر می تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از قلمروطلبی و رقابت بر سر منابع تا سوءتفاهم در زبان بدن. شناخت این عوامل و واکنش های سگ ها می تواند به صاحبان کمک کند تا از وقوع این درگیری ها جلوگیری کنند و محیطی امن و آرام برای سگ های خود فراهم آورند.

روش های پیشگیری از دعوای سگ ها

پیشگیری از درگیری بین سگ ها بسیار راحت تر از مدیریت و پایان دادن به یک دعوا است. با رعایت چند نکته می توان از وقوع بسیاری از این درگیری ها جلوگیری کرد:

آموزش اطاعت پذیری: یکی از مهم ترین و موثرترین راه ها برای پیشگیری از دعوا بین سگ ها، آموزش فرمان های اطاعت پذیری از سنین پایین است. فرمان هایی مانند “بیا”، “بنشین” و “بمان” می توانند به کنترل سگ در مواقع حساس کمک کنند. تمرین منظم این فرمان ها باعث می شود که سگ حتی در شرایط تحریک کننده از صاحب خود پیروی کند.

اجتماعی سازی مناسب: اجتماعی سازی سگ ها از سنین تولگی نقش مهمی در جلوگیری از پرخاشگری و دعوا با دیگر سگ ها دارد. سگ ها باید از همان ابتدا به تعامل با دیگر سگ ها و انسان ها عادت کنند. این فرآیند به سگ کمک می کند تا رفتارهای مناسب در موقعیت های مختلف اجتماعی را بیاموزد و از ترس یا استرس هنگام مواجهه با سگ های دیگر جلوگیری شود.

شناسایی و مدیریت علائم استرس و تحریک: شناخت علائم استرس و تحریک در سگ ها بسیار مهم است. علائمی مانند پف کردن موها، خرخر کردن، دم شق و رق، و نشان دادن دندان ها می تواند نشانه هایی از آماده شدن سگ برای درگیری باشد. صاحبان باید بتوانند این علائم را به موقع تشخیص دهند و با آرام کردن سگ یا دور کردن او از موقعیت، از وقوع دعوا جلوگیری کنند.

جدا کردن منابع حساس: یکی از دلایل رایج درگیری بین سگ ها، رقابت بر سر منابع مانند غذا، آب، اسباب بازی یا توجه صاحب است. برای جلوگیری از بروز دعوا بر سر این منابع، بهتر است هر سگ در زمان های مختلف تغذیه شود و اسباب بازی ها و منابع ارزشمند دیگر به صورت جداگانه در اختیار آن ها قرار گیرد. این کار به کاهش احتمال درگیری کمک می کند.

مراقبت از محیط و موقعیت ها: وقتی سگ ها در محیط های جدید یا با سگ های ناآشنا هستند، نظارت و مراقبت از رفتار آن ها بسیار مهم است. در محیط هایی که احتمال درگیری وجود دارد (مانند پارک های شلوغ یا مکان های عمومی)، بهتر است سگ را با قلاده کنترل کنید و بر رفتار او نظارت دقیقی داشته باشید. هرگونه رفتار تحریک آمیز یا رقابتی را باید به سرعت شناسایی و مدیریت کنید.

کنترل هورمونی (عقیم سازی): هورمون ها، به خصوص در سگ هایی که عقیم نشده اند، می توانند نقشی در بروز رفتارهای پرخاشگرانه و دعوا داشته باشند. سگ های نر که عقیم نشده اند ممکن است در مقابل سگ های دیگر به خصوص در زمان جفت گیری رفتارهای تهاجمی از خود نشان دهند. عقیم سازی می تواند به کاهش این رفتارها کمک کند.

پرهیز از بازی های خشونت آمیز: بازی های شدید و خشن بین سگ ها می تواند به سرعت از کنترل خارج شده و به دعوا منجر شود. صاحبان باید مراقب باشند که بازی های سگ ها به خشونت تبدیل نشود و در صورت نیاز، بازی را متوقف کنند یا سگ ها را از یکدیگر جدا کنند.

محیط های محدودکننده: در محیط هایی که تعداد زیادی سگ حضور دارند (مانند مراکز نگهداری یا پارک های شلوغ)، بهتر است از قفس یا محیط های جداکننده استفاده کنید تا سگ ها به تدریج و تحت نظارت با یکدیگر تعامل کنند. این کار به کاهش استرس و جلوگیری از درگیری کمک می کند.

آشنایی تدریجی با سگ های جدید: اگر قصد دارید سگ جدیدی را به خانه بیاورید یا سگ خود را با سگ دیگری آشنا کنید، این فرآیند باید به تدریج و با احتیاط انجام شود. ابتدا سگ ها را در محیط های کنترل شده و تحت نظارت نزدیک کنید و به آن ها فرصت دهید تا به آرامی با یکدیگر آشنا شوند. این کار به جلوگیری از وقوع دعوا کمک می کند.

مدیریت استرس و خستگی: سگ هایی که دچار خستگی یا استرس بیش از حد هستند، بیشتر احتمال دارد که وارد دعوا شوند. اطمینان حاصل کنید که سگ شما به اندازه کافی استراحت می کند و فعالیت های ذهنی و فیزیکی مناسبی برای تخلیه انرژی خود دارد. همچنین، باید محیطی آرام و بدون استرس برای سگ فراهم کنید.

استفاده از قلاده و ابزارهای کنترلی مناسب: در شرایطی که ممکن است سگ ها وارد درگیری شوند، استفاده از قلاده و سایر ابزارهای کنترلی می تواند به مدیریت بهتر آن ها کمک کند. این ابزارها به شما اجازه می دهند که در صورت بروز رفتارهای تهاجمی، به سرعت سگ خود را کنترل کنید و از درگیری جلوگیری کنید. ما قبلا معرفی کامل انواع قلاده سگ صحبت کرده ایم.

اقدامات هنگام بروز دعوا بین سگ ها

اگر با وجود تمام تلاش های پیشگیرانه، سگ ها وارد دعوا شوند، لازم است با آرامش و اقدامات مناسب به مدیریت این موقعیت بپردازید:

• وحشت نکنید: بسیاری از درگیری های سگ ها پس از چند ثانیه پایان می یابند. وحشت نکنید و به آرامی به سمت سگ ها بروید.
• پرت کردن حواس سگ ها: از صداهای بلند، ریختن آب یا ایجاد شرایط غیرمنتظره برای پرت کردن حواس سگ ها از دعوا استفاده کنید.
• جدا کردن فیزیکی سگ ها: در صورت لزوم، از یک مانع فیزیکی مانند پتو، تخته یا حتی لباس ضخیم استفاده کنید تا سگ ها را از هم جدا کنید. بهتر است هرگز به صورت مستقیم دست به بدن سگ ها نزنید، زیرا ممکن است به شما حمله کنند.

مراقبت های پس از دعوای سگ ها

پس از پایان دعوا، بررسی کنید که آیا سگ ها دچار زخم یا آسیب شده اند. حتی اگر زخم ها سطحی به نظر می رسند، بهتر است سگ ها را نزد دامپزشک ببرید تا از عفونت جلوگیری شود. برخی آسیب ها ممکن است به سرعت نمایان نشوند، بنابراین در روزهای پس از دعوا مراقب وضعیت سگ ها باشید.

نکات کلیدی برای پیشگیری و مدیریت دعوای سگ ها

مرحله	اقدام	توضیحات
آموزش	تمرین فرمان‌های اطاعت‌پذیری	فرمان‌هایی مانند "بیا"، "بنشین" و "بمان" می‌توانند در مواقع حساس کمک کنند تا سگ‌ها آرام بمانند.
محیط	کنترل شرایط محیطی	سگ‌ها را در مکان‌های ناشناخته تنها نگذارید و مراقب علائم تحریک در سگ‌ها باشید.
منابع	جدا کردن منابع حساس	غذا و اسباب‌بازی‌ها را در مکان‌های جداگانه قرار دهید تا از بروز رقابت جلوگیری شود.
واکنش فوری	حواس‌پرتی و جدا کردن فیزیکی	از صداهای بلند، آب یا موانع فیزیکی برای پایان دادن به درگیری استفاده کنید.
مراقبت پس از دعوا	بررسی زخم‌ها و آسیب‌ها	پس از دعوا سگ‌ها را از نظر وجود زخم بررسی کنید و در صورت نیاز به دامپزشک مراجعه کنید.

نظر شما چیست؟

پیشگیری از دعوای سگ ها نیازمند شناخت علائم اولیه، آموزش مناسب و مدیریت صحیح شرایط است. با رعایت نکات ذکر شده در این مقاله، می توان تا حد زیادی از وقوع درگیری بین سگ ها جلوگیری کرد. همچنین، در صورت بروز دعوا، مهم است که با خونسردی و اقدامات صحیح به مدیریت آن بپردازید تا کمترین آسیب به سگ ها و افراد اطراف وارد شود.

به نظر شما استفاده از روش هایی مانند عقیم سازی تا چه حد در کاهش پرخاشگری سگ ها موثر است؟ بنظرتان آموزش‌های اطاعت‌پذیری از سنین پایین می‌تواند به کاهش دعواهای سگ‌ها کمک کند؟ خوشحال می شویم نظرات خود را با سیوان پت به اشتراک بگذارید.

سوالات متداول

چگونه می توان از دعوای سگ ها هنگام بازی جلوگیری کرد؟

همیشه باید بر رفتار سگ ها هنگام بازی نظارت داشته باشید و اگر علائمی از هیجان بیش از حد یا استرس مشاهده کردید، بازی را متوقف کنید.

آیا می توان سگ ها را همیشه در یک محیط آزاد نگه داشت؟

بستگی به خلق و خوی سگ دارد. برخی سگ ها در محیط های باز رفتار دوستانه ای دارند، اما برخی دیگر ممکن است قلمروطلب باشند و در چنین محیط هایی دعوا کنند.

چگونه می توان سگ های ناآشنا را به هم معرفی کرد؟

معرفی سگ های ناآشنا باید تحت نظارت کامل انجام شود. از ابتدا از فاصله نزدیک به هم آشنا کنید و به آن ها اجازه دهید با بو کردن یکدیگر آشنا شوند.

در صورت بروز دعوای شدید چه باید کرد؟

اگر دعوا شدید است و سگ ها به شدت به هم آسیب می زنند، باید از یک مانع فیزیکی محکم مانند پتو یا تخته برای جدا کردن آن ها استفاده کنید.

چرا برخی سگ ها با وجود تلاش برای آموزش، همچنان دعوا می کنند؟

عوامل مختلفی مانند شخصیت ذاتی، تجربیات گذشته یا حتی بیماری می تواند باعث رفتار تهاجمی در سگ ها شود. در این موارد بهتر است از یک متخصص رفتار سگ کمک بگیرید.