علائم بیماری‌ های تنفسی در سگ‌ ها + پیشگیری و درمان

بیماری های تنفسی در سگ ها

مشکلات و بیماری های تنفسی فقط مختص انسان ها نیستند؛ سگ ها نیز می توانند به این نوع مشکلات مبتلا شوند. بیماری های تنفسی در سگ ها می توانند به دلایل مختلفی از جمله عفونت های ویروسی یا باکتریایی، آلرژی ها، ناهنجاری های مادرزادی یا حتی عوامل محیطی ایجاد شوند. این مشکلات ممکن است از نوع خفیف باشند و تنها باعث ایجاد ناراحتی در حیوان شوند یا در موارد شدیدتر می توانند زندگی سگ را به خطر بیندازند. به همین دلیل، آشنایی با علائم این بیماری ها، روش های درمان یا مدیریت آن ها و همچنین راه های پیشگیری از بروز چنین مشکلاتی برای صاحبان سگ ها بسیار حائز اهمیت است.

تفاوت بین دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی

دستگاه تنفسی سگ ها، همانند انسان ها، به دو بخش اصلی تقسیم می شود: دستگاه تنفسی فوقانی و دستگاه تنفسی تحتانی. هر کدام از این بخش ها نقش خاصی در فرآیند تنفس و سلامت کلی حیوان دارند.

دستگاه تنفسی فوقانی

دستگاه تنفسی فوقانی شامل بینی، مجاری بینی، سینوس ها، حلق و حنجره است. این بخش از دستگاه تنفسی اولین نقطه تماس هوا با بدن حیوان است. نقش اصلی دستگاه تنفسی فوقانی، فیلتر کردن، گرم کردن و مرطوب کردن هوای ورودی است تا شرایط مناسب برای ورود هوا به ریه ها فراهم شود. این بخش همچنین نقش مهمی در محافظت از ریه ها در برابر عوامل بیماری زا مانند گرد و غبار، مواد حساسیت زا و میکروب ها ایفا می کند. بیماری های شایع در این قسمت شامل سرماخوردگی، التهاب بینی و عفونت سینوسی هستند.

دستگاه تنفسی تحتانی

دستگاه تنفسی تحتانی شامل نای، نایژه ها، نایژک ها و آلوئول ها (کیسه های هوایی ریه ها) است. این قسمت مسئول انتقال اکسیژن از هوا به خون و دفع دی اکسیدکربن از خون به خارج از بدن است. فرایند تبادل گازها در آلوئول ها، که به عنوان واحدهای اساسی عملکرد ریه ها شناخته می شوند، انجام می شود. هر گونه اختلال در عملکرد این قسمت می تواند سلامت حیوان را به شدت به خطر بیندازد. مشکلات شایعی که می توانند در این بخش ایجاد شوند شامل برونشیت، ذات الریه و آسم است.

بیماری ها و عفونت های شایع تنفسی در سگ ها

سگ ها می توانند به بیماری ها و مشکلات متعددی در دستگاه تنفسی مبتلا شوند، از جمله:

• سرفه سگدانی (Kennel Cough)
• فروپاشی نای (Tracheal Collapse)
• رینیت (Rhinitis)
• عفونت های تنفسی فوقانی (مانند آنفلوانزای سگ)
• ذات الریه (Pneumonia)
• برونشیت مزمن (Chronic Bronchitis)
• برونکوپنوموپاتی ائوزینوفیلیک (Eosinophilic Bronchopneumopathy)
• بیماری های ریوی، به ویژه تومورهای ریه

۱- سرفه سگدانی (Kennel Cough)

سرفه سگدانی، که با نام علمی Tracheobronchitis عفونی سگ ها نیز شناخته می شود، یک بیماری بسیار مسری دستگاه تنفسی فوقانی است که توسط چندین نوع باکتری و ویروس ایجاد می شود. این بیماری از طریق راه های مختلفی مانند قطرات هوا، تماس مستقیم یا سطوح آلوده (مانند ظروف آب و غذا) میان سگ ها منتقل می شود.

با وجود مسری بودن بالا، این بیماری در بیشتر موارد به خوبی قابل درمان است. با این حال، در توله سگ های زیر شش ماه و سگ هایی با سیستم ایمنی ضعیف، می تواند شدیدتر باشد.

علائم سرفه سگدانی

• سرفه قوی و مداوم
• آبریزش بینی
• عطسه
• بی حالی
• کاهش اشتها
• تب خفیف

تشخیص و درمان سرفه سگ دانی

تشخیص سرفه سگدانی گاهی دشوار است، زیرا برخی از سگ ها ممکن است علائمی نشان ندهند. علاوه بر این، علائم این بیماری ممکن است با مشکلات دیگری مانند فروپاشی نای، برونشیت، آسم، بیماری قلبی یا ذات الریه مشابه باشد. ذات الریه ممکن است به دلیل ضعف سیستم ایمنی ایجاد شود، بنابراین ارزیابی دقیق توسط دامپزشک برای تشخیص علت اصلی علائم ضروری است.

اگر مشخص شود که سرفه خشک و مکرر ناشی از مشکلی جدی تر نیست، معمولاً سرفه بی ضرر بوده و ظرف چند هفته برطرف می شود. در صورتی که سرفه سگدانی تشخیص داده شود، دامپزشک ممکن است استراحت و/یا داروهای ضدسرفه تجویز کند. در برخی موارد، آنتی بیوتیک های استنشاقی یا داروهای برونکودیلاتور (گشادکننده نایژه) برای کنترل سرفه و رفع عفونت مورد استفاده قرار می گیرد.

پیشگیری از کنل کاف یا سرفه سگ دانی سگ ها

سرفه سگدانی اغلب توسط باکتری ها منتقل می شود. می توانید سگ خود را در برابر باکتری بوردتلا که یکی از عوامل اصلی این بیماری است، واکسینه کنید. اگر سگ شما به طور مرتب در معرض گروه های بزرگ سگ ها قرار می گیرد، مانند مراکز نگهداری، مهدکودک های سگ، ورزش های گروهی یا کلاس های آموزشی، واکسیناسیون بسیار ضروری است.

۲- ویروس دیستمپر سگ ها (Canine Distemper Virus)

ویروس دیستمپر سگ ها، که با نام های بیماری “پد سخت” یا “پد پا” نیز شناخته می شود، یک بیماری ویروسی، بسیار مسری و جدی است که طیف وسیعی از خانواده های حیوانات را تحت تأثیر قرار می دهد. این ویروس سیستم تنفسی فوقانی و تحتانی، سیستم عصبی و گوارشی سگ را درگیر می کند. همچنین ممکن است باعث ضخیم یا سخت شدن پدهای کف پای سگ شود که به همین دلیل این بیماری نام های دیگری نیز دارد.

سگ ها در هر سنی ممکن است به این ویروس مبتلا شوند، اما توله سگ های زیر چهار ماه و سگ هایی که واکسینه نشده اند، در معرض بیشترین خطر هستند.

شناسایی سریع این بیماری بسیار مهم است، به ویژه اگر سگ ها در محیطی با تراکم بالا زندگی می کنند، زیرا این بیماری می تواند از طریق هوا (مانند عطسه یا سرفه) به سرعت منتشر شود.

علائم ویروس دیستمپر سگ ها

• ترشحات چشم (آبکی تا چرکی)
• تب
• بی حالی
• سرفه
• کاهش اشتها
• استفراغ
• رفتارهای دایره ای (چرخیدن به دور خود)
• پرش های عضلانی
• تشنج
• آبریزش دهان
• حملات صرعی
• فلج جزئی یا کامل

تشخیص و درمان ویروس دیستمپر سگ ها

تشخیص و درمان به موقع دیستمپر حیاتی است زیرا این بیماری اغلب کشنده است. سگ هایی که از این بیماری جان سالم به در می برند، ممکن است با آسیب های دائمی و غیرقابل جبران در سیستم عصبی مواجه شوند.

متأسفانه، گزینه های درمان محدود هستند، اما واکسن های مؤثری برای پیشگیری وجود دارند که می توان آن ها را از دامپزشک دریافت کرد. درمان شامل مراقبت های حمایتی و پیشگیری از عفونت های ثانویه می شود.

پیشگیری از ویروس دیستمپر سگ ها

بهترین راه پیشگیری از دیستمپر، انجام سری واکسن های لازم در دوران تولگی است. این واکسن ها به تقویت سیستم ایمنی سگ کمک می کنند، به ویژه زمانی که سیستم ایمنی آن ها در حال رشد است. همواره اطمینان حاصل کنید که برنامه واکسیناسیون سگ شما به روز است و از ایجاد فاصله یا وقفه در این برنامه خودداری کنید.

ظروف غذا، آب و تجهیزات مشترک را تمیز و ضدعفونی نگه دارید، زیرا این بیماری می تواند از طریق تماس با سطوح آلوده منتقل شود. همچنین، تعامل سگ خود با حیوانات وحشی مانند روباه، گرگ، شغال، راکون، اسکنک، سمور آبی و راسو را محدود کنید، زیرا این حیوانات نیز ناقل این ویروس هستند و می توانند آن را منتقل کنند.

۳- برونشیت مزمن در سگ ها (Canine Chronic Bronchitis)

برونشیت مزمن سگ ها یک بیماری طولانی مدت است که باعث التهاب در دستگاه تنفسی شده و با گذشت زمان به ریه ها آسیب دائمی وارد می کند. این بیماری که به عنوان بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) نیز شناخته می شود، می تواند در تمام نژادهای سگ رخ دهد، اما در سگ های نژاد کوچک و مینیاتوری شایع تر است.

متأسفانه، برونشیت در سگ ها غیرقابل برگشت است، به تدریج پیشرفت می کند و درمان قطعی ندارد. با این حال، روش های درمانی وجود دارند که می توانند به مدیریت بیماری و کند کردن روند پیشرفت آن کمک کنند.

علائم برونشیت مزمن در سگ ها

• سرفه
• صدای خس خس یا دیگر صداهای غیرعادی از ریه ها
• دشواری در تنفس
• استفراغ یا حالت تهوع
• احساس خفگی یا گیر کردن چیزی در گلو
• از دست دادن هوشیاری

در سگ هایی که برونشیت خفیف یا متوسط دارند، ممکن است علائم قابل مشاهده به طور مداوم دیده نشود، اما بیماری همچنان پیشرفت می کند و به ریه ها آسیب بیشتری وارد می نماید.

تشخیص و درمان برونشیت مزمن در سگ ها

اگر مشکوک هستید که سگ شما به برونشیت مزمن مبتلا است، حتماً او را نزد دامپزشک ببرید تا سوابق پزشکی و معاینه فیزیکی انجام شود. دامپزشک ممکن است آزمایش های تشخیصی دیگری مانند عکسبرداری با اشعه ایکس، برونکوسکوپی و شست وشوی نای را انجام دهد تا وجود برونشیت مزمن تأیید شود.

درمان برونشیت مزمن معمولاً در خانه انجام می شود، اما در صورتی که سگ شما دچار مشکلات شدید تنفسی شود، ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان برای دریافت اکسیژن درمانی و/یا داروهای تزریقی داشته باشد.

دارو های مؤثر در درمان برونشیت مزمن

• کورتیکواستروئیدها: برای کاهش التهاب و کنترل علائم اصلی.
• برونکودیلاتورها: که به باز شدن راه های تنفسی کمک می کنند، به ویژه در زمان بروز مشکلات حاد. هرچند شواهد قطعی درباره اثربخشی آن ها در سگ ها وجود ندارد.

یکی از ابزارهای مفید برای سگ ها محفظه آئروداگ (AeroDawg) است که به آن ها اجازه می دهد به راحتی کورتیکواستروئیدها و برونکودیلاتورها را استنشاق کنند. این محفظه با طراحی خاص خود، دارو را نگه داشته و به سگ فرصت می دهد تا دوز دارو را به طور مستقیم وارد راه های هوایی پایینی کند.

پیشگیری از برونشیت مزمن در سگ ها

پیشگیری از برونشیت مزمن دشوار است زیرا علت دقیق این بیماری مشخص نیست. با این حال، محدود کردن قرار گرفتن سگ در معرض مواد تحریک کننده تنفسی می تواند به کنترل علائم کمک کند. این مواد تحریک کننده شامل موارد زیر هستند:

• دود (مانند دود سیگار)
• آلودگی هوا
• مواد آلرژی زا (مانند گرد و غبار یا چمن)
• اسپری ها و آئروسل ها

۴- ذات الریه (Pneumonia) سگ

ذات الریه یک عفونت ریه است که بر اثر التهاب کیسه های هوایی (آلوئول ها) ایجاد می شود. این کیسه ها با مایع یا چرک پر شده و تنفس را دشوار می کنند.

علل ذات الریه

• آلرژی ها
• انگل های ریوی
• باکتری ها
• ویروس ها
• ورود غذا، مایعات یا اجسام خارجی به ریه ها

علائم ذات الریه در سگ ها

• تب بالا
• مشکل در تنفس
• کاهش تحمل فعالیت های بدنی (زود خسته شدن)
• بی حالی
• سرفه
• ترشح بینی
• تنفس با صدای بلند
• تنفس سریع
• کاهش وزن
• بی اشتهایی
• کم آبی بدن

تشخیص و درمان ذات الریه در سگ ها

دامپزشک ابتدا علائم سگ را بررسی کرده و بیماری های دیگر مانند برونشیت، بیماری قلبی که باعث تجمع مایع در ریه ها می شود، و سرطان ریه را رد می کند. سپس یک معاینه دقیق انجام داده و آزمایش های تشخیصی مورد نیاز را توصیه می کند تا ذات الریه تشخیص داده شود.

برای درمان ذات الریه، دامپزشک معمولاً آنتی بیوتیک تجویز می کند. در برخی موارد، روش هایی نظیر تزریق مایعات، ضربه به قفسه سینه (برای تخلیه مخاط)، اکسیژن درمانی و یا سرم درمانی مورد نیاز است.

سگ هایی که در وضعیت مناسب و پایداری هستند، به صورت سرپایی درمان می شوند. این درمان ممکن است شامل تجویز داروهای گشادکننده برونش ها یا خلط آورها (داروهایی که به پاک سازی مخاط از راه های هوایی کمک می کنند) باشد. بسته به شدت بیماری و نوع عفونت، ممکن است نیاز باشد که درمان برای مدت طولانی ادامه پیدا کند.

پیشگیری از ذات الریه

اولین گام در پیشگیری از ذات الریه باکتریایی یا ویروسی در سگ ها، واکسیناسیون علیه بیماری های عامل آن است. اگر سگی علائم ذات الریه را نشان داد، باید از دیگر سگ ها جدا نگه داشته شود تا از انتشار بیماری جلوگیری شود.

عوامل محیطی نیز می توانند بر سلامت تنفسی سگ تأثیر بگذارند، بنابراین مهم است که عوامل محرک استنشاقی را به حداقل برسانید. این شامل موارد زیر است:

• تمیز نگه داشتن هوای داخل خانه با استفاده از دستگاه تصفیه هوا
• پرهیز از استفاده از اسپری های آئروسل
• خودداری از سیگار کشیدن در نزدیکی سگ

۵- برونکوپنومونی ائوزینوفیلی حاد سگ (Eosinophilic Bronchopneumopathy)

برونکوپنومونی ائوزینوفیلیک (EBP) در سگ ها یک مشکل تنفسی است که به دلیل شیوع نسبتاً کم، معمولاً نادیده گرفته می شود. این بیماری با سرفه شدید و مداوم شبیه به “سرفه سیگاری ها” و تنگی نفس (دشواری در تنفس) شناخته می شود. برخلاف برونشیت مزمن، این بیماری بیشتر در سگ های بالغ (۴ تا ۶ ساله) دیده می شود و در ماده ها بیشتر از نرها مشاهده شده است.

در نمونه های جمع آوری شده از مجاری تنفسی، سلول های سفید ائوزینوفیل (نوع خاصی از سلول های سیستم ایمنی) حضور دارند و ممکن است ترشحات بینی نیز مشاهده شود. این بیماری در نژادهایی مانند لابرادور، آلاسکان مالاموت، ژرمن شپرد، تریرهای فاکس و جک راسل، داشهوند، شپرد بلژیکی، بریتانی و سیبرین هاسکی دیده شده است، اما ممکن است تمامی نژادها به آن مبتلا شوند.

علائم برونکوپنومونی ائوزینوفیلیک سگ

اگر مشکوک هستید که سگ شما به این بیماری مبتلا شده است، به علائم زیر توجه کنید:

• سرفه: (در ۹۵٪ تا ۱۰۰٪ موارد مشاهده می شود)، سرفه شدید و مداوم که ممکن است با حالت تهوع یا استفراغ همراه باشد.
• تنگی نفس: دشواری در تنفس.
• تحمل ناپذیری ورزش: سگ نمی تواند فعالیت بدنی را تحمل کند.
• ترشحات بینی: مخاط یا ترشحات چرکی.
• بی حالی
• بی اشتهایی

بی حالی و بی اشتهایی کمتر شایع هستند، اما اگر ذات الریه نیز وجود داشته باشد، ممکن است دیده شوند.

تشخیص و درمان برونکوپنومونی ائوزینوفیلی

دامپزشک ممکن است از یکی یا چند روش زیر برای تشخیص این بیماری استفاده کند:

• معاینه فیزیکی و ارزیابی آزمایشگاهی.
• تصویربرداری: برای رد سایر بیماری ها.
• سیتولوژی: نمونه برداری از سلول های مجاری تنفسی.
• بیوپسی از مجاری برونش: زمانی که نتیجه سیتولوژی قطعی نباشد.

درمان این بیماری بر کاهش علائم و شدت آن تمرکز دارد. ممکن است این بیماری به طور کامل درمان نشود و نیاز به درمان مداوم باشد. این درمان می تواند شامل داروهای ضد میکروبی و/یا درمان با کورتیکواستروئیدهای ضدالتهابی باشد. توجه داشته باشید که استفاده از کورتیکواستروئیدها نباید قبل از رفع عفونت های باکتریایی تجویز شود.

پیشگیری از برونکوپنومونی ائوزینوفیلیک

علت دقیق این بیماری مشخص نیست، اما گمان می رود که زمینه آلرژیک داشته باشد. بنابراین، روش های پیشگیری شامل کاهش یا حذف عوامل آلرژی زا می شود. مواردی مانند استفاده از خوشبوکننده ها و عطرهای اسپری شده، مواد ذره ای در بستر (مانند تراشه های چوب، کاه و خاک اره)، دود سیگار و محیط های پرگرد و غبار باید اجتناب شوند.

۶- تومور های ریه در سگ ها (Lung Tumours)

تومورهای ریه یکی از مشکلات و بیماری های ریوی در سگ ها هستند که می توانند بر سلامت دستگاه تنفسی تأثیر بگذارند. این تومورها به دو شکل در سگ ها ایجاد می شوند:

1. تومورهای اولیه ریه: این تومورها مستقیماً از ریه منشأ می گیرند و شیوع کمتری دارند.
2. تومورهای متاستاتیک ریه: این تومورها از بخش دیگری از بدن منشأ گرفته و سپس به ریه ها گسترش پیدا می کنند.

در دو دهه گذشته، تشخیص سرطان های اولیه ریه افزایش یافته است. این موضوع می تواند به دلایلی مانند افزایش طول عمر سگ ها، بهبود روش های تشخیصی، آگاهی بیشتر و احتمالاً افزایش قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی سرطان زا باشد.

علائم تومورهای ریه در سگ

علائم تومورهای اولیه ریه بسته به محل تومور، سرعت رشد آن و وجود بیماری های ریوی قبلی یا فعلی متفاوت است. شایع ترین علائم عبارتند از:

• سرفه
• کاهش وزن
• بی حالی
• تنفس دشوار
• کاهش اشتها
• عدم تحمل ورزش (زود خسته شدن)
• تنفس سریع
• صدای خس خس هنگام تنفس
• استفراغ یا بازگشت غذا
• تب
• لنگی یا مشکل در حرکت

در حالی که این علائم مهم هستند، ۲۵٪ از سگ ها هیچ نشانه ای از وجود تومور نشان نمی دهند و ممکن است بیماری آن ها برای مدت طولانی تشخیص داده نشود.

تومورهای متاستاتیک ریه: علائمی مشابه تومورهای اولیه دارند، اما تفاوت اصلی این است که میزان سرفه در این نوع کمتر است. شدت علائم به محل تومور و تعداد ضایعات (تک یا چندگانه) بستگی دارد.

تشخیص و درمان تومورهای ریه

روش های تشخیص برای تومورهای اولیه و متاستاتیک مشابه هستند و شامل موارد زیر می شوند:

• تصویربرداری با اشعه ایکس از قفسه سینه
• آسپیراسیون یا بیوپسی با هدایت سونوگرافی
• سونوگرافی شکمی
• سی تی اسکن: برای بررسی متاستازهای ثانویه یا امکان جراحی.
• آزمایش خون: برای ارزیابی سلامت عمومی سگ.

اغلب، تومورهای اولیه ریه به طور تصادفی و هنگام انجام تصویربرداری برای دلایل دیگر شناسایی می شوند. برای تشخیص قطعی سرطان ریه، انجام بیوپسی ضروری است.

درمان تومورهای ریه

برای درمان تومورهای اولیه و متاستاتیک، دو رویکرد اصلی وجود دارد:

1. جراحی: در صورتی انجام می شود که هیچ نشانه ای از متاستاز در سایر بخش های ریه وجود نداشته باشد، زیرا متاستاز می تواند منجر به بازگشت بیماری شود.
2. شیمی درمانی: به همراه جراحی و بسته به درجه، اندازه و وجود تومور مورد نیاز است.

در تومورهای بزرگ، پرخطر یا تومورهایی که نشان دهنده گسترش به سیستم لنفاوی یا عروق هستند، شیمی درمانی توصیه می شود. توجه داشته باشید که شیمی درمانی به تنهایی، بدون جراحی برای برداشتن توده، معمولاً باعث کاهش قابل توجه اندازه تومور یا افزایش زمان بقا نمی شود.

پیشگیری از تومورهای ریه در سگ ها

مانند انسان ها، درمان قطعی سرطان در سگ ها وجود ندارد، اما می دانیم که می توان با اجتناب از برخی عوامل خطر، از رشد تومورهای بدخیم پیشگیری کرد. تنفس در معرض دود سیگار، همانند انسان ها، برای سگ ها نیز خطرناک است و می تواند خطر ابتلا به هر دو نوع تومورهای ریه را افزایش دهد.

بهترین روش پیشگیری: پرهیز از استعمال دخانیات در داخل خانه یا کنار سگ ها و یا ترک کامل سیگار توسط صاحبان حیوانات است.

نظر شما چیست؟

آگاهی از اینکه سگ شما به یک بیماری تنفسی مبتلا شده است می تواند برای شما بسیار ناراحت کننده باشد. با این حال، شناخت انواع بیماری های تنفسی، علائمی که باید به آن ها توجه کنید، روش های تشخیص و گزینه های درمانی، و همچنین راه های پیشگیری می تواند به شما کمک کند تا بهترین اقدامات را برای حفظ و مدیریت سلامت تنفسی سگ خود انجام دهید.

آیا تا به حال سگ شما به بیماری تنفسی مبتلا شده است؟ آیا سگ شما واکسن های مربوط به بیماری های تنفسی را دریافت کرده است؟ به نظر شما، چه عواملی می توانند خطر ابتلا به بیماری های تنفسی در سگ ها را افزایش دهند؟ لطفا تجربیات خود را به اشتراک بگذارید.

سوالات متداول

علائم بیماری تنفسی در سگ چیست؟

علائم شایع بیماری تنفسی سگ:

• سرفه کردن
• عطسه کردن
• تنفس پر زحمت
• ترشحات بینی یا چشم
• بی حالی
• کاهش اشتها

۵ بیماری سیستم تنفسی کدام اند؟

بیماری های سیستم تنفسی شامل آسم، بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)، فیبروز ریوی، ذات الریه و سرطان ریه هستند.

چگونه می توان بیماری تنفسی تحتانی را در سگ ها درمان کرد؟

برای درمان برونشیت مزمن، ممکن است داروهای خاصی تجویز شود، از جمله:

• برونکودیلاتورها: برای گشاد کردن راه های هوایی و کمک به دفع ترشحات.
• داروهای ضدسرفه.
• آنتی بیوتیک ها: در صورت وجود شواهد عفونت باکتریایی ثانویه.
• کورتیکواستروئیدها: برای کاهش التهاب و تسهیل سرفه.

چگونه می توان مشکلات تنفسی در سگ ها را برطرف کرد؟

برای کنترل عفونت یا التهاب، ممکن است آنتی بیوتیک ها یا داروهای ضدالتهابی تجویز شود. در مواردی، درمان با اکسیژن یا مراقبت های حمایتی دیگر برای کمک به مدیریت علائم و بهبود تنفس سگ ضروری است.

آیا سگ ها می توانند از بیماری تنفسی جان سالم به در ببرند؟

حتی با درمان های پیشرفته، از جمله استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی، بسیاری از حیوانات مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) زنده نمی مانند. میزان مرگ و میر در بیماران دامپزشکی تقریباً به ۱۰۰٪ نزدیک است. حتی در پزشکی انسانی، با وجود تحقیقات گسترده و درمان های پیشرفته، نرخ مرگ ومیر برای این شرایط حدود ۴۰-۶۰٪ است.

برای عفونت تنفسی در سگ ها چه باید داد؟

بیشتر موارد بیماری های تنفسی به آنتی بیوتیک ها و مراقبت های حمایتی پاسخ خوبی می دهند. در سگ هایی که عفونت ثانویه مانند ذات الریه دارند، ممکن است درمان های تهاجمی تر مانند استفاده از اکسیژن ضروری باشد.

چگونه بیماری تنفسی تشخیص داده می شود؟

آزمایش عملکرد ریوی (PFT) معمولاً نقطه شروع ارزیابی در معاینه فیزیکی بیماری های تنفسی است. اجزای رایج PFT شامل اسپیرومتری، حجم های ریوی و ظرفیت انتشار است. اسپیرومتری شامل اندازه گیری حجم و سرعت جریان هوای بازدمی و دم است.

آیا خس خس سینه سگ همیشه نشانه ای از بیماری است؟

خیر، گاهی ممکن است ناشی از فعالیت شدید باشد، اما اگر مداوم باشد نیاز به بررسی دامپزشک دارد.

آیا بیماری های تنفسی سگ ها مسری هستند؟

بله، بیماری هایی مانند کنل کاف می توانند بین سگ ها به سرعت منتقل شوند، اما اغلب به انسان ها منتقل نمی شوند​.

آیا می توان از خس خس سینه  سگ پیشگیری کرد؟

با رعایت اصول بهداشتی و محیطی و انجام واکسیناسیون می توان خطر را کاهش داد.

چه زمانی باید به دامپزشک مراجعه کرد؟

اگر علائمی مانند تنفس دشوار، کاهش اشتها، یا بی حالی طولانی مدت مشاهده شد، باید فوراً اقدام کنید.