آیا سگ ها دچار اوتیسم میشوند؟ (تشخیص + درمان)

اوتیسم در سگ ها چیست؟

اوتیسم در سگ‌ها به دلیل پیچیدگی‌های ذاتی در تشخیص این اختلال، چالشی بزرگ محسوب می‌شود. با وجود ادامه تحقیقات و بحث‌ها در این زمینه، هنوز تعریف رسمی  پذیرفته‌شده‌ای برای اوتیسم در سگ‌ها وجود ندارد.

با این حال، برخی از متخصصان معتقدند که این اختلال ممکن است با رفتارهای غیرعادی و حساسیت‌هایی مشابه با اوتیسم انسانی مشخص شود، مانند واکنش‌های شدید به صداها، اجتناب از تعاملات اجتماعی و تکرار حرکات خاص.

نشانه و علائم اوتیسم در سگ ها

برای درک بهتر اوتیسم در سگ‌ها، شناخت علائم و نشانه‌هایی که ممکن است به وجود آن اشاره کنند بسیار اهمیت دارد. برخی رفتارها و حساسیت‌های حسی در سگ‌ها مشاهده شده که شباهت‌هایی با اوتیسم انسانی دارند. این علائم می‌توانند شامل:

۱- شاخص‌های رفتاری در سگ

سگ‌هایی که ویژگی‌هایی شبیه به اوتیسم دارند، ممکن است طیف گسترده‌ای از رفتارهای غیرمعمول را بروز دهند که با رفتارهای طبیعی سگ‌ها تفاوت دارد. شدت این نشانه‌ها متغیر است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

رفتارهای تکراری: سگ‌های دارای ویژگی‌های اوتیسم ممکن است به رفتارهای تکراری مانند چرخیدن به دور خود، دنبال کردن دم، یا قدم زدن در یک مسیر مشخص روی آورند. این رفتارهای تکراری اغلب به عنوان یک روش خود آرام‌سازی یا راهی برای مقابله با استرس محیط اطراف عمل می‌کنند.

مشکل در تعاملات اجتماعی: این سگ‌ها ممکن است در برقراری و حفظ ارتباطات اجتماعی دچار مشکل شوند. آن‌ها ممکن است به نشانه‌های اجتماعی از انسان‌ها یا حیوانات دیگر واکنش درستی نشان ندهند یا تمایلی به برقراری ارتباط و تعامل نداشته باشند. درک نشانه‌های اجتماعی یا پاسخ به آنها برای این سگ‌ها دشوار است، که منجر به مشکل در ایجاد و حفظ روابط اجتماعی می‌شود.

چالش‌های ارتباطی: سگ‌های مبتلا به اوتیسم ممکن است در بیان نیازها و خواسته‌های خود دچار مشکل شوند. آن‌ها اغلب نمی‌توانند نشانه‌های کلامی یا غیرکلامی را به‌درستی درک کنند و ممکن است به دستورات یا سیگنال‌ها به شیوه‌ای غیرمنتظره یا نامناسب پاسخ دهند.

الگوهای سختگیرانه و آیین‌ها: این سگ‌ها ممکن است به شدت به روتین‌های روزانه و پیش‌بینی‌پذیری وابسته باشند. هرگونه تغییر یا اختلال در این الگوهای تثبیت‌شده می‌تواند موجب استرس، اضطراب یا رفتارهای غیرمعمول شود.

واکنش‌های غیرعادی به محرک‌ها: سگ‌های دارای اوتیسم ممکن است واکنش‌های غیرمعمول به محرک‌های محیطی مانند صداها، نورها یا بافت‌ها نشان دهند. برخی از آن‌ها ممکن است حساسیت بیش از حد نسبت به این محرک‌ها داشته باشند و با استرس یا ترس پاسخ دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به‌طور کلی نسبت به محرک‌های معمول بی‌تفاوت باشند یا واکنش نشان ندهند.

۲- حساسیت‌های حسی

یکی از ویژگی‌های مشترک اوتیسم در انسان‌ها و سگ‌ها، حساسیت‌های حسی است. سگ‌های مبتلا به اوتیسم ممکن است واکنش‌های غیرمعمولی به انواع محرک‌های حسی داشته باشند، از جمله:

حساسیت بیش از حد: سگ‌های مبتلا به اوتیسم ممکن است به محرک‌هایی مانند صداهای بلند، نورهای شدید، بوهای قوی یا تماس فیزیکی، حساسیت بیش از حد نشان دهند. این سگ‌ها به راحتی توسط این محرک‌ها پریشان یا مضطرب می‌شوند و ممکن است با واکنش‌های ترس یا ناراحتی نسبت به این عوامل پاسخ دهند.

حساسیت کمتر: در مقابل، برخی از سگ‌های مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به این محرک‌ها حساسیت کمتری داشته باشند. این سگ‌ها ممکن است به صداهای بلند، نورها یا حتی تماس فیزیکی واکنش اندکی نشان دهند یا اصلاً واکنشی نداشته باشند، رفتاری که از سگ‌های دیگر انتظار نمی‌رود. این عدم واکنش می‌تواند به شکل عدم علاقه یا بی‌تفاوتی نسبت به محیط اطراف ظاهر شود.

درک این علائم و نشانه‌ها می‌تواند به صاحبان سگ‌ها و دامپزشکان کمک کند تا رفتارهای مشابه اوتیسم را در سگ‌های خود شناسایی کنند. با این حال، لازم است توجه داشته باشید که تنها یک ارزیابی و تشخیص حرفه‌ای دامپزشکی می‌تواند تعیین کند که آیا این رفتارها ناشی از اوتیسم هستند یا از عوامل دیگری مانند استرس، اضطراب یا مشکلات پزشکی دیگر سرچشمه می‌گیرند. ارزیابی دقیق برای اطمینان از درمان و مراقبت مناسب ضروری است.

۳- عوامل ژنتیکی

ژنتیک نقشی کلیدی در تعیین جنبه‌های مختلف سلامت و رفتار سگ‌ها ایفا می‌کند و احتمالاً اوتیسم سگ نیز به عوامل ژنتیکی مرتبط است. مطالعات نشان داده‌اند که برخی ژن‌ها یا جهش‌های ژنتیکی ممکن است در بروز رفتارهای شبیه به اوتیسم در سگ‌ها نقش داشته باشند.

این عوامل می‌توانند بر رشد و عملکرد سیستم عصبی تأثیر بگذارند و منجر به رفتارهای غیرمعمول یا اختلالات ارتباطی شوند. درک این عوامل ژنتیکی می‌تواند به بهبود روش‌های تشخیص و درمان کمک کند.

۴- عوامل محیطی

عوامل محیطی می‌توانند در بروز رفتارهای مشابه اوتیسم در سگ‌ها نقش مهمی داشته باشند. برخی از این عوامل به دوران پیش از تولد بازمی‌گردند، مانند استرس مادر یا قرار گرفتن او در معرض مواد سمی.

همچنین، تجربیات اولیه زندگی و میزان تعاملات اجتماعی پس از تولد نیز تأثیرات قابل توجهی دارند. این عوامل محیطی در دوره‌های حساس رشد، می‌توانند سبب بروز ویژگی‌های رفتاری مشابه با اوتیسم در سگ‌ها شوند.

درمان اوتیسم در سگ ها

روش های درمانی و استراتژی های مختلفی وجود دارد که می تواند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی سگ شما کمک کند:

• رفتار درمانی: همکاری با مربیان حرفه‌ای سگ یا متخصصان رفتار حیوانات می‌تواند در رسیدگی به رفتارهای مشکل‌ساز سگ‌ها بسیار موثر باشد. این متخصصان با ارزیابی دقیق، برنامه‌ای سفارشی برای مدیریت و اصلاح رفتارهای ناخواسته ایجاد می‌کنند.
• داروها: در برخی موارد، دامپزشکان ممکن است برای کاهش اضطراب یا کنترل رفتارهای وسواس‌گونه، داروهایی تجویز کنند. این داروها می‌توانند مکملی موثر در کنار رفتار درمانی باشند.
• رژیم روزمره و ساختار: حفظ یک روال منظم و قابل پیش‌بینی در زندگی سگ‌ها می‌تواند به کاهش اضطراب و استرس کمک کند. سگ‌ها با پیروی از یک برنامه روزانه منظم، احساس امنیت بیشتری می‌کنند.
• غنی‌سازی محیط: فراهم کردن اسباب‌بازی‌های تحریک‌کننده ذهن، ورزش منظم و چالش‌های فکری می‌تواند به سگ‌ها کمک کند تا درگیر شوند و رفتارهای تکراری و مشکل‌ساز کاهش یابد. این روش‌ها به ویژه برای سگ‌هایی که از اضطراب یا بی‌حوصلگی رنج می‌برند، مفید است.

چگونه می توانم به سگ اوتیسم خود کمک کنم؟

• مشورت با یک دامپزشک: مهم است که به دنبال دامپزشکی باشید که در زمینه درمان سگ‌هایی با مشکلات رفتاری تجربه داشته باشد. این دامپزشکان می‌توانند راهنمایی‌های شخصی‌سازی شده‌ای ارائه دهند و به گونه‌ای رفتار کنند که سگ شما در طول معاینه و درمان، آرامش داشته باشد.
• ارتباط با یک مربی: همکاری با یک مربی حرفه‌ای که از روش‌های تقویت مثبت استفاده می‌کند، به شما کمک می‌کند تا یک برنامه آموزشی مناسب برای نیازهای خاص سگ خود ایجاد کنید. این برنامه می‌تواند به بهبود رفتارهای مشکل‌ساز و تقویت رفتارهای مثبت کمک کند.
• ارتباط با صاحبان سگ اوتیسمی: ارتباط با دیگر صاحبان حیوانات خانگی که سگ‌هایی با اختلالات رفتاری (CDB) دارند، می‌تواند فضای مثبتی برای تبادل تجربیات و یادگیری فراهم کند. این گروه‌ها به شما امکان می‌دهند تا از تجربیات دیگران بیاموزید، پشتیبانی عاطفی دریافت کنید و لحظات خاص و ویژگی‌های منحصر به فرد سگ خود را جشن بگیرید.
• ایجاد فضای امن: اختصاص یک مکان آرام و ساکت در خانه به عنوان پناهگاهی برای سگ، می‌تواند به کاهش اضطراب او کمک کند. این مکان باید به دور از سر و صدا و هرگونه عوامل استرس‌زا باشد، جایی که سگ شما احساس امنیت و آرامش کند.
• تقویت مثبت: برای تشویق رفتارهای مثبت، از تقویت‌های مثبت مانند تشویقی، نوازش یا بازی استفاده کنید. وقتی سگ شما رفتارهای آرام یا مناسب از خود نشان می‌دهد، او را پاداش دهید تا این رفتارها تکرار شوند.
• اجتناب از تحریک بیش از حد: مراقب محرک‌هایی باشید که ممکن است سگ شما را دچار اضطراب کنند. کاهش سر و صدا، نور شدید و دوری از محیط‌های شلوغ می‌تواند به حفظ آرامش سگ کمک کند و از تحریک بیش از حد جلوگیری کند.
• حمایت حرفه‌ای: در صورت نیاز به کمک، حتماً با متخصصان رفتار حیوانات، دامپزشکان یا مربیان حرفه‌ای مشورت کنید. آن‌ها می‌توانند برنامه‌های مدیریت رفتاری مناسبی ارائه دهند و به شما در کنترل بهتر مشکلات رفتاری کمک کنند.

نظر شما چیست؟

اوتیسم در سگ‌ها که به عنوان یک وضعیت نادر و پیچیده شناخته می‌شود، می‌تواند با رفتارهایی مانند اضطراب، تکرارهای رفتاری و کاهش تعاملات اجتماعی بروز یابد.

هرچند اوتیسم به طور رسمی در سگ‌ها تشخیص‌گذاری نمی‌شود، اما نشانه‌های مشابهی که با عنوان اختلالات رفتاری مشابه اوتیسم (CDB) شناخته می‌شود، قابل مشاهده است. با استفاده از تکنیک‌هایی مانند رفتار درمانی، غنی‌سازی محیط، تقویت مثبت و پشتیبانی از سوی متخصصان، می‌توان این رفتارها را بهبود بخشید و کیفیت زندگی سگ‌ها را افزایش داد.

حمایت و توجه والدین حیوانات خانگی، به‌ویژه در ایجاد محیطی امن و ساختار یافته، در کاهش استرس و افزایش آرامش این حیوانات بسیار مؤثر است.

آیا شما در سگتان این اختلال ها را دیده اید؟ چه روش هایی برای درمان سگتان استفاده کردید؟ منتظر نظرات شما هستیم!

سوالات متداول

آیا نژاد هایی وجود دارد که بیشتر مبتلا به بیماری اوتیسم شود؟

در حال حاضر، هیچ مدرک علمی مشخصی وجود ندارد که نشان دهد نژادهای خاصی از سگ‌ها بیشتر مستعد ابتلا به اوتیسم یا اختلالات رفتاری مشابه اوتیسم (CDB) هستند. با این حال، برخی نژادها به دلیل ویژگی‌های ژنتیکی یا خلق‌وخوی خاص ممکن است بیشتر به اضطراب یا رفتارهای تکراری دچار شوند.

مانند سگ بردر کولی (Border Collie) یا ژرمن شپرد (German Shepherd) که به تحریک فکری و فعالیت‌های فیزیکی زیادی نیاز دارند، اگر به‌درستی مدیریت نشوند، ممکن است رفتارهای وسواس‌گونه یا تکراری بروز دهند که می‌تواند مشابه رفتارهای مرتبط با اوتیسم باشد .

چه تفاوتی بین رفتار طبیعی و رفتار اوتیستیک در سگ‌ها وجود دارد؟

رفتارهای طبیعی سگ‌ها شامل تعاملات اجتماعی، واکنش‌های مناسب به محیط و بازی کردن است. اما رفتارهای اوتیستیک ممکن است شامل کناره‌گیری از تعاملات، تکرارهای غیرمعمول، یا واکنش‌های شدید و غیرمعمول به صداها و تغییرات محیطی باشند. سگ‌های مبتلا به چنین اختلالاتی ممکن است به نظر برسد که در دنیای خودشان زندگی می‌کنند و از تعاملات روزمره فاصله می‌گیرند.

آیا سگ‌هایی که علائم اوتیسم دارند می‌توانند همچنان زندگی شادی داشته باشند؟

بله! با ارائه محیطی پایدار، عشق و حمایت، این سگ‌ها می‌توانند زندگی خوبی داشته باشند. تطبیق تمرین‌ها و فعالیت‌های روزانه با نیازهای خاص آن‌ها، بهبود ارتباط و کاهش استرس می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا خوشحال و سالم باشند.