بیماری پودودرماتیت در سگ و گربه چیست؟ [از علت تا درمان]

نژادهای مستعد پودودرماتیت در سگ ها

• سگ های با پوشش پشمی ضخیم: نژادهایی که پوشش پشمی زیادی دارند، مانند چاوچاو، به دلیل داشتن پوست مرطوب و در معرض اصطکاک زیاد، مستعد پودودرماتیت هستند. تجمع رطوبت و گرما در این نوع پوشش ها می تواند باعث بروز عفونت ها و التهاب ها شود.
• بولداگ ها: بولداگ انگلیسی و بولداگ فرانسوی به دلیل شکل بدن خاص و ساختار پنجه های پهن شان، بیشتر در معرض ابتلا به پودودرماتیت هستند. این نژادها به دلیل فضاهای مرطوب بین انگشتان و تورم های ناشی از التهاب، مستعد این بیماری هستند.
• باکسرها: باکسرها به دلیل داشتن پنجه های پهن و به طور کلی پوست حساس، مستعد ابتلا به پودودرماتیت هستند. این نژاد به ویژه در معرض ابتلا به عفونت های پوستی در ناحیه پاها است.
• پاب: پاب یا همان پاگ یکی دیگر از نژادهای مستعد به پودودرماتیت است. این سگ های کوچک با پنجه های گرد و پوست حساس، به خصوص در نواحی مرطوب و فشرده مانند بین انگشتان پا، در معرض ابتلا به التهاب و عفونت قرار دارند.
• گرگ های شگفت انگیز و نژادهای با پای پهن: سگ های نژاد سایبرین هاسکی یا گرگ ماهی که دارای پاهای پهن و زیاد در معرض تماس با برف یا خاک مرطوب هستند، نیز بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.
• نژادهای کوچک و مو کوتاه: سگ های نژاد کوچک و مو کوتاه مانند شی هواهوا و چیهواوا به دلیل داشتن پوستی حساس و نسبتاً ضعیف در برابر عفونت ها، در معرض ابتلا به پودودرماتیت هستند.

نژادهای مستعد پودودرماتیت در گربه ها

• گربه های چاق و اضافه وزن: گربه هایی که اضافه وزن دارند، مانند گربه های پرشین و گربه های بریتیش شورت هیر، به دلیل مشکل در نگهداری از بهداشت خود و عدم توانایی در تمیز کردن مناطق بین انگشتان، بیشتر در معرض ابتلا به پودودرماتیت هستند.
• گربه های با پوست حساس: برخی گربه ها مانند گربه های پرشین یا اسکاتیش فولد که پوست حساس تری دارند، بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند. تغییرات محیطی، آلرژی ها و حساسیت های پوستی در این نژادها شایع تر است.
• گربه های دارای انگشتان پهن: گربه هایی که انگشتان پهن دارند، مانند گربه های سیامی و گربه های مینکون به دلیل وجود فضاهای مرطوب بین انگشتان بیشتر در معرض ابتلا به پودودرماتیت هستند.

بهترین دارو برای درمان پودودرماتیت (Pododermatitis) کدام است؟

درمان پودودرماتیت (Pododermatitis) در سگ ها و گربه ها بسته به علت زمینه ای آن (مانند عفونت های باکتریایی، قارچی، آلرژی ها یا بیماری های سیستمیک) متفاوت است. در اینجا به برخی از بهترین داروها و درمان های معمول برای این بیماری اشاره می کنیم:

۱- آنتی بیوتیک ها (برای عفونت های باکتریایی)

اگر پودودرماتیت ناشی از عفونت های باکتریایی باشد، درمان با آنتی بیوتیک ها ضروری است. معمولاً از داروهای زیر استفاده می شود:

• آموکسی سیلین: آنتی بیوتیک وسیع الطیفی که در درمان عفونت های باکتریایی پوستی موثر است.
• سفالکسین: یکی از آنتی بیوتیک های مناسب برای درمان عفونت های پوستی ناشی از باکتری های حساس.
• کلورامفنیکول: در موارد عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک های معمول، ممکن است از این دارو استفاده شود.
• ترایمتوپریم-سولفامتوکسازول: ترکیبی از دو آنتی بیوتیک که برای درمان برخی از عفونت های باکتریایی مفید است.

۲- داروهای ضدقارچ (برای عفونت های قارچی)

اگر پودودرماتیت ناشی از عفونت های قارچی باشد، داروهای ضدقارچ تجویز می شوند. برخی از داروهای ضدقارچ مؤثر عبارت اند از:

• ایتراکونازول: دارویی مؤثر برای درمان عفونت های قارچی پوست.
• فلوکونازول: داروی ضدقارچی دیگری که برای درمان عفونت های قارچی در حیوانات خانگی استفاده می شود.
• کلوترمازول: پماد ضدقارچ موضعی که می تواند در درمان عفونت های قارچی پوست استفاده شود.

۳- کورتیکواستروئیدها (برای درمان التهاب و آلرژی ها)

اگر پودودرماتیت ناشی از آلرژی باشد، داروهای ضدالتهابی مانند کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب و خارش استفاده می شوند. برخی از داروهای مفید شامل:

• پردنیزولون: کورتیکواستروئیدی که به طور معمول برای کاهش التهاب و بهبود علائم آلرژیک تجویز می شود.
• تریامسینولون: کورتیکواستروئید دیگری که ممکن است برای کاهش التهاب و آلرژی استفاده شود.

۴- آنتی هیستامین ها (برای آلرژی های محیطی)

اگر پودودرماتیت ناشی از آلرژی های محیطی یا غذایی باشد، آنتی هیستامین ها می توانند به کاهش خارش و التهاب کمک کنند:

• دیفن هیدرامین: آنتی هیستامینی که برای کاهش علائم آلرژی و خارش تجویز می شود.
• سیتریزین: آنتی هیستامین غیر خواب آور که برای درمان علائم آلرژیک و حساسیت های پوستی استفاده می شود.

۵- داروهای تقویت کننده سیستم ایمنی

در صورتی که پودودرماتیت ناشی از مشکلات سیستم ایمنی باشد، استفاده از داروهای تقویت کننده سیستم ایمنی می تواند مفید باشد. این داروها معمولاً برای تقویت توان دفاعی بدن تجویز می شوند و در درمان پودودرماتیت های مرتبط با ضعف سیستم ایمنی مؤثر هستند.

• مکمل های امگا-۳: این مکمل ها که در روغن ماهی یافت می شوند، خاصیت ضدالتهابی دارند و به کاهش التهاب کمک می کنند.
• ویتامین E: مکمل دیگری است که به تقویت سیستم ایمنی و بهبود سلامت پوست کمک می کند.

۶- پمادهای موضعی و درمان های ضدعفونی کننده

برای کاهش التهاب و جلوگیری از عفونت های ثانویه، استفاده از پمادهای ضدعفونی کننده و درمان های موضعی می تواند مفید باشد:

• پماد آلوئه ورا: به دلیل خواص ضدالتهابی و تسکین دهنده اش، می تواند برای درمان پودودرماتیت های خفیف و کاهش التهاب موضعی استفاده شود.
• پمادهای حاوی کلرامفنیکول یا نئوپری دارم: این پمادها برای درمان عفونت های موضعی و جلوگیری از گسترش عفونت ها استفاده می شوند.

۷- کرم های ضدخارش و درمان های تسکین دهنده

برای کاهش خارش و ناراحتی ناشی از پودودرماتیت، کرم ها و درمان های تسکین دهنده مفید هستند:

• کرم های حاوی کالامین یا هیدروکورتیزون: این کرم ها می توانند به کاهش خارش و التهاب در مناطق مبتلا کمک کنند.

۸- مراقبت های بهداشتی و محیطی

علاوه بر داروها، برخی اقدامات بهداشتی نیز می تواند به درمان و پیشگیری از پودودرماتیت کمک کند:

• شستشوی مرتب ناحیه مبتلا: شستشو با محلول های ضدعفونی کننده یا شامپوهای ملایم برای حیوانات خانگی می تواند به کاهش بار باکتریایی و قارچی کمک کند.
• حفظ بهداشت پنجه ها و محیط: مرتب کردن و خشک نگه داشتن پنجه ها و جلوگیری از تماس با عوامل تحریک کننده می تواند از عود بیماری جلوگیری کند.

سخن پایانی

پودودرماتیت یا التهاب کف پنجه، یک بیماری پوستی شایع در سگ ها و گربه ها است که می تواند زندگی حیوانات خانگی را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری به دلیل علل متعددی مانند عفونت های باکتریایی، قارچی، آلرژی ها، آسیب های فیزیکی و مشکلات سیستم ایمنی می تواند رخ دهد. تشخیص دقیق و درمان به موقع از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا اگر این بیماری به درستی مدیریت نشود، می تواند به عفونت های ثانویه، زخم های عمیق و ناراحتی های بیشتری برای حیوانات منجر شود.

مهم ترین نکته در درمان پودودرماتیت، شناسایی علت اصلی آن است. بنابراین همواره توصیه می شود که صاحبان حیوانات خانگی در صورت مشاهده علائم اولیه بیماری، مانند خارش، قرمزی، تورم یا زخم در ناحیه پنجه ها، به دامپزشک مراجعه کنند. با مراقبت های مناسب، تغییرات غذایی و داروهای درمانی، می توان این بیماری را کنترل کرد و از بروز عوارض جدی تر جلوگیری نمود.

حفظ بهداشت محیط، کنترل استرس، مراقبت های تغذیه ای و پیشگیری از عوامل آلرژی زا نقش مهمی در کاهش خطر ابتلا به پودودرماتیت دارند. توجه به سلامت عمومی حیوان و پیگیری درمان های پیشنهادی می تواند به بهبود کیفیت زندگی آن ها کمک کند.

سوالات متداول

پودودرماتیت در سگ ها و گربه ها چه علائمی دارد؟

علائم پودودرماتیت شامل قرمزی و التهاب پوست، خارش شدید، ریزش مو، پوسته ریزی، زخم ها، تورم، دمل های چرکی و لنگش است. در گربه ها، ممکن است پلاک های ائوزینوفیلی و التهاب اطراف ناخن ها مشاهده شود.

چه نژادهایی بیشتر در معرض پودودرماتیت هستند؟

سگ هایی مانند بولداگ ها، چاوچاو، باکسرها و پاگ ها به دلیل ویژگی های فیزیکی خاص مانند پوشش پشمی ضخیم یا پنجه های پهن، بیشتر مستعد ابتلا به پودودرماتیت هستند. در گربه ها، گربه های چاق و اضافه وزن مانند پرشین و بریتیش شورت هیر بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند.

چه درمان هایی برای پودودرماتیت وجود دارد؟

درمان پودودرماتیت بستگی به علت آن دارد. در صورت عفونت باکتریایی، آنتی بیوتیک ها تجویز می شود. برای عفونت های قارچی، داروهای ضدقارچ استفاده می شوند. در موارد آلرژیک، داروهای ضدالتهابی و ضدآلرژی مانند کورتیکواستروئیدها و آنتی هیستامین ها مفید هستند. همچنین مراقبت های خانگی مانند شستشوی محل با آب نمک و استفاده از پمادهای تسکین دهنده نیز کمک کننده است.

آیا پودودرماتیت قابل پیشگیری است؟

بله، پیشگیری از پودودرماتیت امکان پذیر است. با رعایت بهداشت پنجه ها، جلوگیری از تماس با عوامل آلرژی زا، کنترل وزن حیوان، استفاده از تغذیه مناسب و مدیریت استرس می توان خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد.

آیا پودودرماتیت به انسان منتقل می شود؟

پودودرماتیت به طور مستقیم بیماری مشترک بین انسان و حیوانات نیست اما برخی از عفونت های قارچی که باعث بروز این بیماری می شوند می توانند بین انسان و حیوان انتقال یابند. لذا رعایت بهداشت فردی و مراقبت از حیوانات خانگی در زمان درمان توصیه می شود.